خواص و موارد احتیاط انار در طب سنتی ایرانی

طبیعت انار ملس، نزدیک‌به اعتدال؛ انار ترش، سردوخشک؛ و انار شیرین، سردوتر است و هرچه شیرین‌تر باشد، از این سردی کم می‌شود.

باید از نوشیدن آب پس‌از خوردن انار و همچنین مخلوط‌شدن آب یا رب‌انار با آب خودداری‌کرد. بهتر است از چاشنی‌های اناری، در مراحل آخر پخت که غذا جاافتاده و وارد مرحله روغنی شده، یا هنگام خوردن غذا استفاده‌شود.

خواص و فواید

• تقویت معده و کبد
• تولید خون نیکو و رقیق، با وجود غذائیت کم
• رفع یبوست
• خوش‌رنگ‌شدن پوست
• ادرارآوری و بازکنندگی گرفتگی‌های اعضا و عروق، به‌ویژه در بیماران درگیر سکته (البته ترش و شیرین آن)
• تقویت قوای جنسی، سینه و ریه در افراد گرم‌مزاج
• کاهش قند خون
• رفع خارش (به‌ویژه آب انار ترش‌وشیرین با پیه داخل آن با کمی شکر)

 

هشدارها و موارد احتیاط

• زیاده‌روی در خوردن انار شیرین: ایجاد سستی بافت معده
• زیاده‌روی در خوردن انار ترش (به‌ویژه ناشتا):

1. سردی کبد و جلوگیری از جذب درست غذا
2. ایجاد زخم و خراش در جدار داخلی روده‏‌ها
3. افزایش قند خون در دیابتی‌ها
4. بیشترماندن در معده و ایجاد نفخ

• پیه یا شحم انار (بخش سفیدرنگ و کمی تلخ داخل پوست) و پره‌های آن هم موجب کاهش چربی خون و تقویت بافت معده می‌شود.

ازاین‌رو خوردن انار با پره‌ها و کمی از پیه آن، می‌تواند از ضعف معده جلوگیری‌کند. پس افرادی که مبتلا به مشکلات گوارشی چون ضعف معده، به‌ویژه سستی دهانه معده (با علائمی چون ترش‌کردن یا ریفلاکس با آروغ‌های ترش)، سنگینی معده یا فساد هضم مکرر، آزردگی‌های مخاطی یا زخم معده هستند، بهتر است انار را با پیه و پرده‌های آن نوش‌جان کنند.

مصلح‌های انار

1. پیه و پره‌های انار، که تلخی و قبض دارند، به تدبیر طبیعت، بهترین مصلح انار است!
2. خوردن دانه‌های انار همراه کمی گلپر، از قدیم در میان ایرانیان مرسوم بوده‌است.
3. سردمزاجان می‌توانند برای اصلاح عوارض انار، از عسل یا مربای زنجبیل بهره‌بگیرند.

• افرادی که با خوردن انار، دچار نفخ گوارشی می‌شوند، بهتر است به جای دانه‌های انار، آب انار را میل‌کنند.
• پیه یا شحم انار (بخش سفید و کمی‌تلخ داخل پوست) و پره‌های آن نیز موجب کاهش چربی خون و تقویت بافت معده می‌شوند. ازاین‌رو خوردن انار با پره‌ها و کمی از پیه آن، می‌تواند از ضعف معده جلوگیری‌کند. پس افرادی که مبتلا به مشکلات گوارشی چون ضعف معده، به‌ویژه سستی دهانه معده (با علائمی چون ترش‌کردن یا ریفلاکس با آروغ‌های ترش)، سنگینی معده یا فساد هضم مکرر، آزردگی‌های مخاطی یا زخم معده هستند، بهتر است انار را با پیه و پره‌های آن نوش‌جان‌کنند.