میوه بِه، مقوی قلب، معده، مغز و کبد است. بوئیدن انواع به، نشاط‌آور است، اشتها را تحریک‌کرده و به هضم کمک‌می‌کند. بِه، مُدّر است و برای پاکسازی و شستشوی سیستم کلیوی و ادراری نیز مفید است. همچنین میوه به، جنین را از خطر سقط حفظ‌می‌کند و موجب زیبایی آن می‌شود.
کُرک‌های روی «به» را با یک دستمال خشک، تمیزکنید. سپس «به» را خیلی‌خوب بشویید، چون برای این دستور، از پوست میوه «به» نیز استفاده‌می‌کنیم. "به" را به سلیقه خود، نازک، مکعبی یا با رنده ریز یا درشت، خُردکرده درون دیگ بریزید و آنقدر آب بریزید که آب روی «به» را بگیرد.
هرچه برش‌های شما نازک‌تر باشد، مربای «به» با تکه‌های لطیف‌‌تری خواهیدداشت و اگر برش‌ها مکعبی و نگینی باشد، تکه‌های «به»، گوشتی‌تر و سفت‌تر خواهندبود. دیگ را روی حرارت زیاد قراردهید تا جوش بیاید و سپس درِ آن دم‌کنی بگذارید تا با شعله‌پخش‌کن و حرارت کم، ۲۰-۳۰ دقیقه جوش‌بخورد و سپس شکر و چوب دارچین را بیافزایید و دوباره بگذارید با شعلهٔ کم و دم‌کُنی، حدود ۵-۶ ساعت بپزد تا مربای شما به رنگ و قوام دلخواه‌تان نزدیک‌شود. در یک ساعت آخر، عرق هل را بیافزایید.
می‌توانید به‌جای عرق هل، دانه‌های داخل یک یا دو عدد هِل سبز را در توری بریزید و در یک‌ساعت آخر پخت، درون دیگ بیندازید و پس‌از پایان کار، این توری و چوب دارچین را خارج‌کرده، دور بیندازید. در پایان پخت، یک قاشق مربا را در ظرفی بریزید و بگذارید خنک‌شود، تا بببنید مربا به قوام مطلوبتان رسیده یا نه. آبلیمو را هم پس‌از خاموش‌کردن بیفزایید و هم‌بزنید.
آبلیمو از شکرک‌زدن مربا جلوگیری‌می‌کند. استفاده از آب‌لیموی تازه، مزه بهتری به مربای شما خواهدداد. اکنون اجازه‌دهید مربای بِه خنک شود و سپس در ظرف شیشه‌ای تمیز بریزید. نوش‌جان!
به کوشش: بانو زینب عباسی
طرز تهیه قلیه شوشتری به و انار
«به» برای مبتلایان به آسم و تنگی‌نفس‌های مزمن، مضر است ولی «به‌دانه» مقوی ریه و نرم‌کننده آن است.
—دکتر ناصر رضایی پور
متخصص طب ایرانی