خواص و موارد احتیاط میوه به با دیدگاه طب سنتی ایرانی

میوه "به" انواع شیرین، ترش و میخوش (ملس) دارد. بهِ شیرین، در گرمی و سردی معتدل است و هرچه به سمت ترشی برود، سردی و خشکی آن بیشتر می‌شود.

بهِ ترش دیرهضم است و بهِ میخوش برای گرم‌مزاجان مفیدتر است ولی باید مراقب یبوست احتمالی ناشی از آن باشید.

خواص و فواید میوه به:

• مقوی قلب، معده، مغز و اعصاب و کبد و دم‌نوش آن، نوشیدنی بسیارگوارا و سودمندی برای شب‌های پاییز و زمستان است.
• بوئیدن انواع به، نشاط‌آور است، اشتها را تحریک‌کرده و به هضم کمک‌می‌کند.
• به، مدر است و برای پاکسازی و شستشوی سیستم کلیوی و ادراری نیز مفید است.
• دم‌نوش به از دم‌نوش‌های مجاز دوران بارداری است و برای رفع تهوع و لکه‌بینی بارداری نیز سودمند است و جنین را از خطر سقط حفظ‌می‌کند و موجب زیبایی جنین می‌شود.
• برای سلامت پوست مناسب است.
• خوب است دانه‌های وسط به را سالم خارج‌کرده، خشک‌کنید و به عنوان «به‌دانه» از آنها بهره‌ببرید. به‌دانه موجب نرمی سینه، کاهش سرفه‌‌های خشک و تسریع بهبود سرماخوردگی‌ها می‌شود.
• مَضمَضه مکرر آب یا رب٘ به، برای تقویت و سفت‌کردن لثه‌ها و التیام زخم‌های دهانی سودمند است.

هشدارها و موارد احتیاط

• به برای مبتلایان به آسم و تنگی‌نفس‌های مزمن، مضر است ولی به‌دانه مقوی ریه و نرم‌کننده آن است. -
• به ترش یا نارس، موجب یبوست می‌شود به‌ویژه اگر ناشتا خورده‌شود.