برای تهیه این دمنوش، نخست باید «به» رسیده و شیرین ایرانی بخرید. به‌های وارداتی، با اینکه ظاهر هندسی آراسته‌تری دارند، در بیشتر موارد، از بو و مزه لازم بی‌بهره‌اند و بیشتر برای تزئین ظرف میوه مناسب‌اند تا کاربرد و فایده طبی.
به را خوب بشویید تا پرزهای روی آن برود. اگر پوست به کاملاً زرد باشد، نیازی به گرفتن آن نیست. پس‌از شستن به، باید آن رنده‌کنید تا قطعاتی به طول حدود 3سانتی‌متر و قطر حدود 2میلی‌متر به‌دست‌آورید. قطعات ریزتر یا درشت‌تر، ممکن است در مراحل بعدی شما را با مشکل روبروکنند. پس‌از این‌کار، به رنده‌شده را در یک سینی بگسترانید و روی وسیله گرمازایی با گرمای ملایم و پیوسته، مانند شوفاژ، قراردهید. بسته‌به رطوبت هوا و دمای گرم‌کننده، یک‌دو روز طول‌می‌کشد تا قطعات «به» خشک شوند. در این مرحله، خشکی نباید آنقدر شدید باشد که خلال‌ها را بتوان مانند چوب کبریت شکست.
مرحله پایانی در تهیه دمنوش به، بودادن آن است که نیاز به کمی مهارت دارد وگرنه ممکن است دمنوش، خوب ازکاردرنیاید. برای این کار، باید یک ماهیتابه فلزی را روی شعله گاز بگذارید تا خوب داغ شود، طوری‌که اگر قطره‌ای آب در آن ریختید، به پرش درآید و زود بخار شود. سپس خلال‌های به خشک‌شده را یک‌باره در ماهیتابه ریخته و به‌سرعت با قاشق چوبی زیروروکنید تا حرارت به‌طوریکسان به همه خلال‌ها برسد. این کار را تا وقتی که رنگ خلال‌ها به قهوه‌ای پررنگ برسد، ادامه‌دهید. کمی دود بلندشدن از این خلال‌ها هیچ عیبی ندارد و حتی به خوش‌رنگ‌ترشدن دمنوش هم کمک‌می‌کند، بنابراین از برخاستن کمی دودودم نترسید. پس‌از تغییررنگ و بوداده‌شدن به‌ها، ماهیتابه را از حرارت دورکنید و بگذارید خنک شود. به‌های خشک را در ظرف دربسته شیشه‌ای نگهداری‌کنید و از رطوبت دور نگه‌دارید.
برای تهیه دمنوش برای هرنفر، حدود یک قاشق غذاخوری معمولی از آن را در یک قوری، با یک‌لیوان آب جوش، به مدت 20دقیقه روی بخار، خوب دم‌کنید و سپس نوش‌جان‌نمایید.
موقع خرد‌کردن به، با دست‌های خشک، به‌دقت دانه‌های به را خارج کنید و اجازه دهید کاملاً خشک‌شود.
به‌کوشش: بانو زینب عباسی
.jpg?419)
میوه به، مقوی قلب، معده، مغز و اعصاب و کبد است. بوئیدن انواع به، نشاط‌آور است، اشتها را تحریک‌کرده و به هضم کمک‌می‌کند. به، مدر است و برای پاکسازی و شستشوی سیستم کلیوی و ادراری نیز مفید است.
—دکتر ناصر رضایی پور
متخصص طب ایرانی