برای دستیابی به تندرستی باید به شش اصل بنیادین توجه داشت: نکویی آب و هوا، درست‌خوردن و درست‌آشامیدن، فعالیت بدنی و استراحت کافی، خواب و بیداری به‌جا، شرایط روحی خوب، و حفظ مواد لازم و دفع مواد زائد. دراین‌میان، همه حکما بر اهمیت اصول تغذیه تأکیدکرده‌اند، چراکه ازسویی انسان برای زنده‌ماندن و تأمین مواد و توان لازم برای ادامه فعالیت‌های خود، همیشه و مدام با تغذیه مرتبط است و ازسوی‌دیگر، می‌تواند با اراده و خواست خود، شرایط تغذیه‌ای خود را تدبیرکند.
نگاهی ساده به روش زیست رمضانی، بر ما روشن‌می‌سازد که این هرسه پایه تندرستی (درست‌خوردن و درست‌آشامیدن، شرایط روحی خوب و حفظ مواد لازم و دفع مواد زائد) و به میزان کمتری، دو اصل «حرکت و سکون» و «خواب و بیداری» در این ماه، الگوی زندگی قرارمی‌گیرند و به همین جهت است که روزه‌داری را باید سبک «نکوزیستن برای تندرست‌ماندن» دانست.
