دستگاه گوارش انسان، در ماههای گرم سال ضعیف میشود.
در طول روزهداری نیز معده در اثر گرسنگی و تشنگی، دچار افزایش حرارت و کاهش رطوبت میگردد. این عوامل همگی موجب ضعف هضم در معده در پایان ساعات روزهداریهای روزهای بلند سال میشوند.
اینجاست که توصیههای غذایی پزشکی پارسی، با نگاهی عمیق و همهجانبه وارد عمل میشود.
پس غذاهای سنگین چون:
کلهپاچه، آش رشته، آبگوشت، هلیم و حتی فسنجان که هم برای دستگاه گوارش ضعیفشده ما باری گراناند و هم موجب گرسنهنشدن و سبکنشدن تا وعده بعدی میگردند، برای رمضان و بهویژه وعده افطار خوب نیستند.
اما در مقابل، خورشها، به عنوان منحصربهفردترین خوراکهای ایرانی با طراحی بسیار حکیمانه و هوشمندانه، خوراکهای خوبی برای وعدههای سحر و افطار هستند.
بهویژه اگر در آنها از چاشنیهایی چون تمرهندی، آلوبخارا و زرشک استفاده شود. میتوان گفت خورشها، شبیه جوشاندههای گیاهی هستند که به علت زیاد پختن، از ارزش دوایی آنها کم شده و بیشتر غذا هستند.
یادمان باشد که عدم توجه به اصول خوردن و آشامیدن در رمضان پس از چند روزی موجب درد معده، ترش کردن، کسالت و سنگینی و... میشود و تعداد زیادی از شهروندان را به درمانگاهها و مطبهای پزشکان میکشاند.
ولی اگر اصراری به خوردن شام داشتهباشید، با فاصله حدود 1-2 ساعت پس از افطار، و با حجم کم، قابل مصرفاند.
—دکتر ناصر رضایی پور
متخصص طب ایرانی