طبیعت شلغم، گرم‌وتر است و با آنکه شیرین است، یعنی مواد قندی دارد، هرگز با فعالیت میکروارگانیزم‌های موجود در هوا، فاسد نمی‌شود. حتی فسادپذیری در خوراکی‌هایی که با شلغم پخته‌می‌شوند، بسیارضعیف است.
غده زیرزمینی شلغم کثیرالغذاست؛ یعنی پس‌از هضم، انرژی زیادی تولیدکرده و بدن مدت زیادی از مصرف غذای مجدد بی‌نیاز می‌شود. برگ‌های شلغم نیز با وجود غذائیت کم، قابل‌مصرف هستند.
خواص و فواید:
- ضدعفونی دستگاه گوارش
- افزایش ادرار و کمک به دفع فضولات بدن
- افزایش و بهبود اشتها
- نرم‌کردن سینه و رفع سرفه
- کاهش تب با ایجاد لینت مزاج
- کاهش علایم سرماخوردگی، آنفولانزا و کرونا
- افزایش شهوت و میل جنسی
- تسکین درد و بهبود بازسازی غضروف در آرتروز خفیف تا متوسط
- تقویت قوه بینایی
روش‌های مصرف شلغم در رژیم غذایی روزانه:
- شلغم را در آبِ کم بپزید یا بخارپز کنید و پس‌از پخت‌کامل، میل‌کنید.
- شلغم را به‌طورکامل با نمک بپوشانید و ظرف حاوی نمک و شلغم را روی حرارت بگذارید تا بپزد.
- شلغم را همراه هویج، پیاز، سبزیجات تازه و گوشت‌های گرم و لطیف، به‌صورت سوپ بپزید.
- مقداری برنج آبکش یا کته آب‌کشیده را کف دیگ بریزید. کمی گوشت گوسفند یا مرغ خام را روی برنج بریزید و اطراف دیگ را با برش‌های شلغم خام پرکنید و روی این ته‌چین، گشنیز تازه یا خشک بپاشید و دم‌کنید.
- شربت شلغم: آب شلغم را با هم‌وزنش شکر، روی حرارت ملایم بپزید تا به قوام شربت برسد. مصرف روزانه ۵-3 قاشق غذاخوری از این شربت، برای زکام، سرماخوردگی و درد و ورم لوزه‌ها بسیارمفید است.
هشدارها و موارد احتیاط
- شلغم در کم‌کاری تیروئید منع مصرف دارد.
- شلغم، به‌ویژه خام آن، دیرهضم است و در برخی افراد موجب نفخ و سنگینی معده می‌شود.
اگر شلغم پخته را در طول پاییز و زمستان، هرشب مصرف‌کنید، بدن به‌قدری تقویت‌می‌شود که در مقابل سرماخوردگی و بیماری‌هایی ازاین‌دست مقاوم می‌شود، یعنی یا اصلاً مبتلا نمی‌شود یا اگر مبتلا شود، با اندک تدبیری از آن خلاص‌می‌شود.
—دکتر ناصر رضایی پور
متخصص طب ایرانی