بیشتر ما عادت به خوردن سه یا دست‌کم دو وعده غذا در روز داریم. خوردن سحری در جهت رعایت این عادت، لازم است. همچنین با نخوردن سحری، معده انسان به مدت زیادی خالی می‌ماند که به‌ویژه در افراد مستعد، می‌تواند موجب بدبویی دهان، سردرد و دردهای عضلانی، کاهش‌وزن شدید و زیان‌بار و مشکلات گوارشی جدی شود که گاه تا ماه‌ها و سال‌ها گریبان‌گیر فرد خواهدبود. برخی افراد هم به خیال کاهش‌وزن، سحری نمی‌خورند ولی پژوهش‌ها نشان‌داده‌اند معمولاً در چنین حالتی، افراد افطاری را با ولع و حجم بیشتر می‌خورند که موجب ناکامی در کاهش وزن یا حتی افزایش آن می‌شود!
برخی افراد در وعده سحری، کم‌اشتها یا بی‌اشتها هستند؛ به این افراد توصیه‌می‌کنیم خوب و به‌وقت و به‌اندازه بخوابند، حتماً نیم تا یک‌ساعت زودتر بیدار شوند، و تدابیر وعده افطار را هم رعایت‌کنند (به‌ویژه از غذاهای سنگین و چرب و پرخوری بپرهیزند) تا در زمان سحر، گرسنه باشند.
با تشنگی چه کنیم؟
همۀ غذاها و ادویه گرم‌وخشک، غذاهای صفرازا، خوراک‌های چرب و سرخ‌کردنی‌ها، کارهای بدنی زیاد، رویارویی با گرمای روز و تابش آفتاب، بوهای تند، فکرها، استرس‌ها و احساساتی که موجب افزایش گرمی در مغز و قلب و معده و کبد شوند، موجب افزایش تشنگی می‌گردند. پس نخستین‌گام در کاهش عطش در روزه‌داری، پرهیز از این عوامل زمینه‌ای است.
بهتر است در وعده سحر از مصرف خوردنی‌های ادرارآور مانند هندوانه و چای پررنگ نیز پرهیز شود چون با افزایش دفع ادرار در طول روز، موجب تشنگی بیشتر در نزدیکی افطار می‌شوند.
اطلاعات کامل‌تر را می‌توانید در کتاب بهداشت روزه‌داری نوشته دکتر ناصر رضایی‌پور، انتشارات ترنجان بخوانید.
افطاری خوب از دیدگاه طب سنتی ایرانی
روزه‌داری به‌مثابه درمان در طب سنتی
