بایدها و نبایدهای حجامت تر

حجامت در معنای کلی آن به‌معنی بادکش‌کردن یا ایجاد‌حجم‌کردن‌ است و به حجامت همراه با خون‌گیری اصطلاحاً "حجامت تر" گفته‌می‌شود.

حجامت با خون‌گیری، یک روش پاک‌سازی بدن از مواد و اخلاطی است که یا طبیعی هستند و صرفاً مقدارشان به‌طور غیرعادی افزایش‌یافته و در بدن انباشته‌شده‌اند یا اینکه دچار دگرگونی شده، به حالت غیرطبیعی درآمده و در بدن تجمّع‌یافته‌اند. باید دانست که به تصریح حکیمان بزرگ، حجامت با خون‌گیری تنها موادی را که در مویرگ‌های پوست و عضلات سطحی بدن گردآمده‌اند، خارج‌می‌کند و برخلاف فصد، یک روش پاک‌سازی عمقی به‌شمار نمی‌آید. درواقع در حجامت همراه خون‌گیری (که ازاین‌پس به‌اختصار به آن حجامت می‌گوییم)، هدف طبّی این است که بخش‌های محیطی بدن از خلط‌های زائد و تباه پاک‌شوند. ازاین‌رو حکما گفته‌اند که اگر نشانه‌های زیادی یا تباهی خون یا اخلاط دیگر در اعضای محیطی بدن پدید نیامده‌است، نباید حجامت‌کرد زیرا نه‌تنها نیازی به آن نیست بلکه ممکن است موجب خروج مواد لازم و موردنیاز عضو و ضعف آن نیز بشود.

ازسوی‌دیگر اگر این نشانه‌ها،‌ انباشتگی شدید و فراگیر بدن از مواد زائد را نشان‌دهند، یا فرد بسیار تنومند و فربه باشد، بازهم نباید حجامت‌کرد زیرا در این حالات، حجامت نمی‌تواند به‌اندازۀکافی مواد زائد را به‌ویژه از بخش‌های داخلی‌تر و عمقی بدن دفع‌کند و سودی برای شخص ندارد. در چنین حالتی، شاید انجام فصد پس‌از تمهیدات مقدماتی، مفیدتر باشد.

• نکتۀ مهم دیگر اینکه اگرچه حجامت می‌تواند بخشی از یک طرح درمانی برای دفع اخلاط انباشته‌شده در بدن باشد، امّا به‌جز برخی استثنائات بسیارخاص، که زیاد هم شایع نیست، هرگز نباید پیش‌از درمان‌های مقدماتی تغذیه‌ای و دارویی انجام‌شود. به‌کاربستن این درمان‌های مقدّماتی غذایی و دارویی، بسیارضروری است زیرا مادّۀ مزاحم، باید قابلیت و آمادگی دفع از راه عروق مویرگی را پیداکند و به اصطلاح حکما، «نُضج» یابد و به قوامی برسد که قابل ورود به عروق باریک در سطح بدن شود. پس‌از آن است که در زمان مناسب، می‌توان هدفمندانه آن را از عروق مویرگی سطحی بدن کشید و دفع‌کرد.
   

درباره تصویر زیر: