خواص و فواید انار در طب سنتی (ایرانی)

طبیعت انار ملس، نزدیک‌به اعتدال است: درحالی‌که انار ترش، سردوخشک و انار شیرین، سردوتر است و هرچه شیرین‌تر باشد، از این سردی کم می‌شود.

باید از نوشیدن آب پس‌از خوردن انار و همچنین مخلوط‌شدن آب یا رب‌انار با آب خودداری‌کرد. بهتر است از چاشنی‌های اناری، در مراحل آخر پخت که غذا جاافتاده و وارد مرحله روغنی شده، یا هنگام خوردن غذا استفاده‌شود.

 خواص:

• تقویت‌کننده معده و کبد
• تولید‌کننده خون نیکو و رقیق، با وجود غذائیت کم
• رافع یبوست
• خوش‌رنگ‌کننده پوست
• مدّر و بازکننده خوب گرفتگی‌های اعضا و عروق، به‌ویژه در بیماران درگیر سکته (البته ترش و شیرین آن)
• تقویت‌کننده قوای جنسی، سینه و ریه در افراد گرم‌مزاج
• کاهنده قند خون
• رفع خارش (به‌ویژه آب انار ترش‌وشیرین با پیه داخل آن همراه کمی شکر)

هشدار:

• زیاده‌روی در خوردن انار شیرین: ایجاد سستی بافت معده
• زیاده‌روی در خوردن انار ترش (به‌ویژه ناشتا) 

ضرر زیاده‌روی در مصرف انار:

• سردی کبد و جلوگیری از جذب درست غذا
• ایجاد زخم و خراش در جدار داخلی روده‏‌ها
• افزایش قند خون در دیابتی‌ها
• بیشتر ماندن در معده و ایجاد نفخ

• پیه یا شحم انار (بخش سفیدرنگ و کمی تلخ داخل پوست) و پره‌های آن هم موجب کاهش چربی خون و تقویت بافت معده می‌شود.

ازاین‌رو خوردن انار با پره‌ها و کمی از پیه آن، می‌تواند از ضعف معده جلوگیری‌کند. پس افرادی که مبتلا به مشکلات گوارشی چون ضعف معده، به‌ویژه سستی دهانه معده (با علائمی چون ترش‌کردن یا ریفلاکس با آروغ‌های ترش)، سنگینی معده یا فساد هضم مکرر، آزردگی‌های مخاطی یا زخم معده هستند، بهتر است انار را با پیه و پرده‌های آن نوش‌جان کنند.

 مصلح انار:

• پیه و پره‌های انار، که تلخی و قبض دارند، به تدبیر طبیعت و خلقت خداوندی، بهترین مصلح انار است!
• خوردن دانه‌های انار همراه کمی گلپر از قدیم در میان ایرانیان مرسوم بوده‌است.
• سردمزاجان می‌توانند برای اصلاح عوارض انار از عسل یا مربای زنجبیل بهره‌بگیرند.

• اگر با خوردن انار، نفخ می‌کنید، بهتر است به‌جای دانه‌های انار، آب آن را میل‌کنید.